معنی موی ستر - جستجوی لغت در جدول جو

موی ستر(دُ پَ رَ)

لغت نامه دهخدا

سگ آبی، حیوانی پستاندار از راستۀ جوندگان با سر گرد، گوشهای کوچک، پاهای پرده دار، دم پهن پوست لطیف و موهای خرمایی که در آب به خوبی شنا می کند و در کنار رودخانه ها به طور دسته جمعی خانه های محکم دو طبقه برای خود می سازند، در زیر شکمش غده ای معروف به جند بیدستر یا خایۀ سگ آبی قرار دارد که در طب قدیم به کار می رفت، سمور آبی، بیدستر، سگ لاب، بادستر، قندس، هزد، بیدست، سقلاب

سَگِ آبی، حیوانی پستاندار از راستۀ جوندگان با سر گِرد، گوشهای کوچک، پاهای پرده دار، دم پَهن پوست لطیف و موهای خرمایی که در آب به خوبی شنا می کند و در کنار رودخانه ها به طور دسته جمعی خانه های محکم دو طبقه برای خود می سازند، در زیر شکمش غده ای معروف به جندِ بیدستر یا خایۀ سگ آبی قرار دارد که در طب قدیم به کار می رفت، سَمورِ آبی، بیدَستَر، سَگ لاب، بادَستَر، قُندُس، هَزَد، بیدَست، سَقلاب

فرهنگ فارسی عمید

موی استر

(دَ وَ رَ دَ / دِ)

سترنده و تراشندۀ موی. حلاق. سلمانی. دلاک. (یادداشت مؤلف). رجوع به مترادفات کلمه شود

لغت نامه دهخدا

موی آر

(دَ زَ دَ / دِ)

که موی آرد، که دارای موی شود، که موی بر خود برویاند، (یادداشت مؤلف)، موی دار و پوشیده شده از موی دراز، (ناظم الاطباء)

لغت نامه دهخدا

وی ستو

(سُ)

مرکّب از: وی + ستو = ستود، ویستود. کافر. منکر. مقابل خستو به معنی معترف و مؤمن. (یادداشت مرحوم دهخدا)، رجوع به ویستود شود

لغت نامه دهخدا

ویدستر

(دَ تَ)

بیدستر. نام حیوانی است بحری، و در خشکی هم می باشد، و خصیۀ اورا آش بچگان گویند. (آنندراج) (برهان). بیدستر است که سگ آبی باشد. (انجمن آرا). بیدستر. گند یا جند بیدستر خایۀ آن است. رجوع به بیدستر و جندبیدستر شود

لغت نامه دهخدا

موی ستردن

(صَ دَ)

موی استردن. موی تراشیدن. (یادداشت مؤلف). تزلیق. (تاج المصادر بیهقی). موس. سبد. ملط. اسباد. تسبید. (منتهی الارب). زلق. (تاج المصادر بیهقی). حلق. (دهار) (ترجمان القرآن) :
مزد کردم پسری موی ستر را یک روز
نتوانست به یک هفته از او موی سترد.
سوزنی.
متقوت، موی سترده. (منتهی الارب). حلق، موی ستردن و زیر گلو را زدن. (از تاج المصادر بیهقی). ورجوع به موی تراشیدن و موی ستر شود

موی استردن. موی تراشیدن. (یادداشت مؤلف). تزلیق. (تاج المصادر بیهقی). موس. سَبْد. مَلْط. اسباد. تسبید. (منتهی الارب). زلق. (تاج المصادر بیهقی). حلق. (دهار) (ترجمان القرآن) :
مزد کردم پسری موی ستر را یک روز
نتوانست به یک هفته از او موی سترد.
سوزنی.
متقوت، موی سترده. (منتهی الارب). حلق، موی ستردن و زیر گلو را زدن. (از تاج المصادر بیهقی). ورجوع به موی تراشیدن و موی ستر شود

لغت نامه دهخدا

موی بستن

دسته کردن بخشهای موی سروبستن آنها، مستعد شدن مهیا گردیدن

فرهنگ لغت هوشیار

وی ستور

منگر کافر

معنی موی ستر - جستجوی لغت در جدول جو

پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما